Dag 13; Seattle - Everett - Seattle, 16 mei 2019

Vandaag is onze tweede dag in Amerika, en we hebben voor vandaag twee erg Amerikaanse, maar ik vindt 't hele interessante dingen, activiteiten op het programma staan. Vanmorgen begonnen we met een ritje van 30 minuten naar Everett & Multikeo, voor een bezoek aan the future of flight en een tour door de Boeing fabrieken. Hoe gaaf is dat; dan kan ik gaan bekijken hoe deze "kisten"worden gebouwd; dat lijkt me echt gaaf om te gaan zien!

We vertrekken zeer bijtijds, maar ik ben liever te vroeg daar als te laat; er is genoeg te zien en te fotograferen, dus ik verveel me niet. Ik begin met foto's buiten van de start en landingsbaan; daar omheen staan al bergen met vliegtuigen; later horen we dat toestellen daar hun final check up krijgen. We zien van alles en nog wat; van 787 tot cargo vliegtuig, en van US airforce tot Alaska Airlines.

Na de nodige foto's te hebben gemaakt, ga ik even checken of we op het juiste adres zijn voor de tour, en dat is zo. We zijn nog ruim een half uur te vroeg, maar de vriendelijke dame bij de receptie bied ons aan om de tour van een half uur eerder te nemen; dat aanbod accepteren we, want we zijn er toch al! We krijgen eerst een film te zien over Boeing en dan volgt er een korte uitleg door een tour guide. Hij vertelt als eerste wat wij al wisten; er mogen geen tassen, camera's, telefoons en wapens naar binnen, dus die moeten in een kluis; wel goed geregeld overigens, want het gebruik van de kluisjes is gratis! Helaas zijn eigen foto's maken niet toegestaan, we moeten het doen met wat Boeing zelf heeft gefotografeerd...

Nadat we een korte briefing hebben ontvangen stappen we in de bus om naar de even verderop gelegen fabriek te rijden. Dat gaat via de snelweg, maar we passeren wel een viaduct dat privé eigendom van Boeing is. Hierover vertrekken de vliegtuigen naar de verfspuiterij (wist je dat er ruim 600 liter verf op een vliegtuig gaat?) en naar de test fase van de fabriek, om vervolgens naar het vliegveld te gaan.

We stoppen bij de fabriek, wat qua volume de grootste fabriek op aarde is ( Volgens Guinness book of records) bijna 400.000 m2 alleen de fabriek in Everett al, en ze hebben nog meer fabrieken, o.a. in Charleston. We moeten een trap af, een ondergrondse tunnel in, en lopen naar een goederenlift, die ook gebruikt wordt om de 6 miljoen! onderdelen van een vliegtuig op de juiste plaats te krijgen, en gaan dan met de goederenlift naar het observatiedeck op de 4e verdieping. Eerst mogen we een kijkje nemen aan de productielijn voor vleugels en cockpits voor 747 toestellen. Wat opvalt is dat alle onderdelen groen gekleurd zijn; dit komt omdat de gebruikte materialen hier aluminium zijn, en die moeten beschermd worden tegen roestvorming voordat ze geverfd worden. Erg gaaf om te zien, dat er op 5 verdiepingen tegelijk aan de neus/voorkant/cockpit van een 747 gewerkt wordt... dat is allemaal om het efficiënt te maken. Na het uitzicht aan de rechterzijde, mogen we doorlopen naar de linkerzijde; en daar staan bij elkaar maar liefst 10 vliegtuigen, in meer of mindere mate klaar bij elk station van de productie. De transporten worden gedaan door 34 hijskranen die aan een railsysteem hangen van bij elkaar 60 km aan rails. In deze fabriek werken trouwens 30.000 mensen in 3 shifts; de eerste shift werken er 15.000, de tweede shift 10.000 en de derde shift 5000.

We tellen twee 767's, drie 747-400, één 747-800 (Cargoplane for UPS) en achter in de hal nog vier 767's die nog niet helemaal klaar zijn. De 747-800 staat voor onze neus, en mijn hemel wat is dat een groot vliegtuig; zeker als we het vergelijken met de 747-400 wat de standaard is voor de 747 passagiers vliegtuigen is de 800 een gigant; Wow wat gaaf om te zien. We krijgen ook een doorsnede te zien van een 747, die heeft eerst 15 jaar dienst gedaan, en is toen uit elkaar gehaald om te testen hoe de materialen zich houden; van een deel van de kist hebben ze een dwarsdoorsnede gemaakt; ook dat is erg gaaf om te zien; dan zie je ook hun dun die wand van aluminium eigenlijk is. Verder wordt er nog uitgelegd dat alle onderdelen naar deze fabriek komen op de tijdstippen dat ze het nodig hebben; dat vergt een stuk planning, daar wordt je koud van! Tot slot vertelt de guide hier dat er nu nog 6 boeings 747 per jaar de fabriek uit rollen; vroeger was dat 1 per maand; maar de vraag naar 777 en 787 is veel groter geworden en de vraag naar 747 veel kleiner.

Helaas moeten we weer door met de tour, en we gaan nu met de bus naar het gedeelte van de fabriek waar de 777 en de 787 dreamliner worden gemaakt. Wat gaaf is om te zien is dat bij de 787 veel minder tools en machines staan, en de productie lijn is ook de helft korter dan bij de andere vliegtuigen; dit komt omdat de 787 in diverse onderdelen over de hele wereld wordt geproduceerd, en dan hier in Everett ( en ook in Charlston) in elkaar worden gezet. De onderdelen worden heen en weer gevlogen door 4 dreamlifters (een 747 met een zeer grote bult op z'n rug waar de onderdelen inpassen) Wij hadden het voorrecht om een dreamlifter te zien vertrekken ( helaas was het tijdens de tour dus de camera lag in de kluis) Wat is die 787 een gaaf vliegtuig! Door ander gebruik van lichtere materialen zoals carbon en composiet, is het toestel veel lichter en daardoor ook stukken zuiniger, wat het toestel nog zuiniger maakt zijn de vleugels; die zijn zo ontworpen dat het toestel sneller kan, en zuiniger is met brandstof.

Na de tour worden we in de shop gedropt; ik vermaak me hier prima, we hebben zowel voor mezelf als voor een paar andere liefhebbers wat items aangeschaft, voor we nog even het museum future of flight gingen bekijken. Dat was ook erg interessant; ik wist bijvoorbeeld niet dat Boeing ook helikopters, ruimtevaartuigen, raketten en onderdelen van de spacestation heeft gebouwd. Er staat daar een 1 op 1 duplicaat van het spacelab, waardoor je een goede impressie krijgt van hoe dat is.... Tot slot ook nog een model gezien van de 777 X die in 2020 op de markt gaat komen; die heeft 7 meter grotere vleugels, waardoor er problemen zouden zijn bij diverse airports om ze kwijt te kunnen aan de gate's; daar hebben ze het volgende op bedacht; we klappen het laatste stuk van de vleugels op zodat het wel past; een erg slim trucje wat al toegepast werd in de militaire luchtvaart.

Bij Boeing zeggen ze; als je een idee hebt, blijf dan doorgaan tot het gelukt is, want lukken zal het, als je maar door blijft gaan.

Het was een supergave tour en ik had het voor geen goud willen missen.

Na een relaxte middag gingen we vervolgens op weg naar het honkbalstadion wat midden in de stad ligt. De wedstrijd begint om 19.10 uur, maar om er te komen dat is nog een dingetje; we staan volop in de file! Gelukkig nog net op tijd voor de wedstrijd komen we aan bij onze parkeerplaats, die ik al vooraf had gereserveerd, op 9 minuten lopen van het stadion.

We hebben mooie plekken achter de thuisplaat en kunnen alles goed zien! Het is een op en top Amerikaans evenement, met volkslied, en tussen de innings door allerlei activiteiten om het publiek bezig te houden; op de galarijen rond het stadion kan je veel eten en drinken kopen, maar het is duur en ook nog eens niet lekker (vet of lauw jullie mogen kiezen)... De Amerikanen om ons heen hebben er lak aan en eten en drinken de hele wedstrijd door.... De wedstrijd was voor het thuispubliek minder, want ze verloren, maar voor ons als neutrale kijker was er genoeg spektakel met maar liefst 8 homeruns, en een eindstand van 11-6. Na 7 innings ging het dak ook nog dicht omdat het begon te regenen, dat was ook wel speciaal om mee te maken dat de overkappen over het stadion wordt heen gereden. We hebben ervan genoten, en gingen na de wedstrijd snel terug naar ons hotel zodat ik dit verslag nog kon afmaken. Nu dat ook weer gelukt is, kan ik nog melden dat er morgen geen verslag komt, want morgen doen we een dagje outlet centers om inkopen te doen, en daarna rijden we naar Tacoma. Dus morgen een relaxt dagje en daarom geen verslag; dat volgt overmorgen wel weer.....