Big Water - Pagosa Springs - Denver; Dag 16 & 17; veel miles, maar zeker de moeite waard

Vandaag ging onze reis weer verder. Dit keer van Big Water naar Pagosa Springs, een rit van ruim vijf uur, maar omdat we onderweg ook nog het Mesa Verde National Park willen gaan bezoeken, nemen we ruim de tijd voor deze autorit en daarom gaan we gelijk na het ontbijt weg.

Het is een lange rit richting Mesa Verde N.P., waarbij we vooral over rechte wegen rijden, en ongeveer hetzelfde uitzicht, een beetje saai zeg maar. Wat ons onderweg opvalt is de grote hoeveelheid campers (of zijn het nu complete bussen tegenwoordig?) waar ook nog eens een personen auto achter aan gekoppeld zit. Dat zie je bij ons erg weinig; hier in de U.S.A. is het schering en inslag.

Het weer raakt een beetje bewolkt, wat wij voor de afwisseling niet erg vinden. We rijden vandaag door 3 staten heen. We begonnen in Utah ( ok dat was maar 4 mijl), toen door Arizona, en vervolgens reden we door naar Colorado. Hoe verder we de staat Colorado inrijden, hoe groener het wordt. We hebben de “desert” voor nu even achter ons gelaten.

Na ruim 4 uur rijden komen we aan bij Mesa Verde N.P., en na wat informatie inwinnen, blijkt dat het Palace house wat we willen zien, 45 minuten landinwaarts ( of beter gezegd; bergop landinwaarts) ligt. We besluiten de rit wel te maken, want we zijn er nu toch.

Het blijkt een prachtige rit door het park te zijn, maar poeh wat gaat het stijl omhoog af en toe. Na een half uur komen we bij een uitkijkpunt wat tevens ook de wachtpost voor de brandweer is, om het park te kunnen overzien, waar er eventueel branden ontstaan. Daar hebben ze in het verleden vaak last van gehad, en je ziet op verschillende plaatsen in het park, indrukwekkende stukken die zijn afgebrand. Ze hebben er bordjes bij geplaatst in welk jaar de brand gewoed heeft.  De grootste branden zijn geweest in 1996, 2000, 2002 en 2008. Het geeft een erg indrukwekkend uitzicht!

Terwijl we terug lopen wijst een andere toerist ons om de grote kring rondom de zon. We hebben er foto’s van gemaakt, en het is redelijk gelukt om te laten zien wat wij gezien hebben. Het zag er heel apart uit, en we hadden het nog nooit eerder gezien.

Vervolgens zijn we verder gereden en kwamen we aan bij het Palace house, de grootste en bekendste “Cliff Dwellings” in Mesa Verde. Ooit woonden hier meer dan 200 mensen, vermoedelijk in 23 families. Deze grotwoningen werden gebouwd door de indianen. Het ziet er prachtig uit, en was de lange rit naar boven zeker waard!

Na de afdaling gaat de rit verder door het mooie en groene Colorado, waarbij we nu een beetje door bergachtig gebied rijden. We zien om de zoveel mijl bordjes dat we moeten oppassen voor overstekende herten, elk, koeien, paarden enz. Maar vandaag zagen we pas echt dat 3 wilde herten de weg overstaken; wat een mooi gezicht zeg.

Nadat we waren ingecheckt bij het hotel, hebben we de koffers weggebracht naar de kamer. Gelukkig ligt ons verblijf weer op de begane grond, wat een hoop gesleep met koffers scheelt. Vervolgens zijn we op zoek gegaan naar “Treasure falls”, maar hoe we ook zochten we konden het maar niet vinden; De waterval bleek een Treasure te zijn die moeilijk te vinden is, op een gegeven moment vonden we het welletjes, en hebben we een restaurantje opgezocht om wat te eten.

Het bleek inmiddels al 19.00 uur te zijn i.p.v. 18.00 uur; waren we, zonder dat we het wisten, toch weer door een tijd zone heen gereden. Dus het horloge weer gelijk gezet, zodat we weer weten hoe laat het hier is.

Het restaurant wat we hadden uitgezocht was typisch Amerikaans, met een bar waar mensen zaten te eten en naar de tv te kijken. We bestelden wat te eten, en wat ons nogal verbaasde ( om niet te zeggen irriteerde) is dat nog voor we twee happen gegeten hadden de rekening al gepresenteerd kregen. We waren er snel klaar mee, dus snel wat gegeten, betaald en weg wezen hier!

Toen we terug waren op de hotelkamer even de foto’s bekeken en geplaatst, en toen snel naar bed, want de vorige nacht had vooral ik ( Floris) slecht geslapen. Het reisverslag moet maar even een dagje wachten, we moeten ook nog een uur tijd inhalen van de tijd zone; morgen weer een dag.

Na een goede nachtrust werden we voor de wekker wakker, en besloten een eenvoudig ontbijtje te nemen in het hotel. Na een yoghurt, een kop koffie en wat toast, was het tijd om de auto in te pakken en onderweg te gaan van Pagosa Springs naar Denver. Ook een behoorlijk lange rit, dus we verspillen geen tijd en om 08.10 uur zitten we in de auto. We zijn nog geen half uur onderweg, en wat schetst onze verbazing; we vinden (zonder er naar te zoeken) de trail naar Treasure Falls, die we gisteren niet konden vinden. We besluiten te stoppen de deze trail alsnog te doen, nu we ‘m toch gevonden hebben.

Het is een behoorlijk klimmetje, maar we worden beloond met een prachtige waterval en een mooi stukje natuur waar de eerste zonnestralen overheen schijnen. Onze dag is nu al geslaagd! Wat een mooi uitzicht zeg! Een aantal kilometer verder zitten we weer volop in de bergen, die veel van de Oostenrijkse Alpen weg hebben. Op een gegeven moment is er een scenic lookout, waar we natuurlijk even stoppen om wat plaatjes te schieten.

De omgeving is prachtig, en we rijden nu Rio Grande national Forest in en door. Het is net of we een miniatuur dorp inrijden, met allemaal naaldbomen, beekjes, creeks, watervallen, lodges en cabins. De ene met een nog mooiere naam dan de andere: Oak creek Cabin, mountain View Lodge, Pine Hill Creek; heerlijke sfeer hier; wat zal het hier ’s winters mooi zijn!

Nadat we uit het Rio Grande National Forest zijn gekomen, zien we in de verte de “Rockie Mountains” opdoemen. Het grappige hier in Amerika is dat alle wegen kaarsrecht zijn, behalve in de bergen. Na het bochtige Rio Grande hebben we een aantal mijl kaarsrechte wegen, en zodra de Rockie bergen zich aandienen is het weer bochtig. Onderweg kwamen we ook nog een eland tegen, die aan het badderen was in een vijver; het dier trok heel wat bekijks; iedereen zette z’n auto langs de kant.

Het is een lange maar supermooie autorit, waar we enorm van hebben genoten. Onderweg kom je wel een paar kleine nederzettingen en dorpjes tegen, maar wat ons betreft te klein om te stoppen, dus we besluiten door te rijden naar ons hotel. Hier kwamen we net op tijd aan, want ik stond op knappen na deze rit.

Nadat we de koffers hebben gedumpt, zijn we met de auto Denver gaan verkennen. Het is een enorme, uitgerekte stad, waar alleen in het downtown centrum wolkenkrabbers staan. Verder allemaal laagbouw. Veel 3 of 4 baans wegen, en weer allemaal recht; daardoor veel hoeken en dus veel stoplichten, het duurt dus lang om van de ene kant naar de andere kant van de stad te komen.

Onderweg nog een mooie kerk gespot, en we reden langs het stadion van de Broncos, het american Football team wat vorig jaar de superbowl won. Ze begonnen net aan hu openings game van het seizoen, dus er was behoorlijk wat vuurwerk; mooi om te zien, vanaf de buitenkant van het stadion. Nu begrepen we ook waarom iedereen in een oranje shirt met nr. 28 erop rondliep; het was vanwege de wedstrijd.

Aan het eind van de middag vonden we het mooi geweest, en zochten we een Panera op. Dit is een food keten waar we al meer hebben gegeten, en het is een gezond alternatief voor alle vette meuk, en ook niet onbelangrijk; het is nog lekker ook! We moesten wel lang wachten, want het complete plaatselijke college volleybal team was ons net voor.

We hebben inmiddels 2730 miles op de teller staan; wat ruim 4393 km is. Morgen komen daar Ca. 350 miles bij als we via de Rockies naar Casper rijden. Een lange maar prachtige rit! Daarover meer in ons volgende reisverslag!

Wij hebben er weer enorm veel zin in; op naar het volgende avontuur.Groetjes Floris en Paulien.