Denver - Rockies - Casper; Dag 18,een lange autorit,maar we hadden het voor geen goud willen missen!

Na een super slechte nachtrust in Denver, waar de treinen er een gewoonte van maken om driftig op hun toeter te drukken als ze in bewoond gebied komen, en dat ieder kwartier, en daarnaast een aantal vage figuren in het hotel die om 03.00 uur 's nachts nog kabaal maakten, besloten we maar vroeg weg te gaan uit deze stad.

Nog even snel ontbeten, en wat boodschappen voor onderweg ingeslagen bij Walmart, want vandaag wordt een lange dag. We rijden eerst Denver uit terug richting de Rockie Mountains. Al snel rijden we de staat Wyoming binnen.

We willen als eerste naar "Adams Fall", die aan het begin van de route door de Rockies ligt. Nog voor we bij de waterval zien we al een hert aan de kant van de berm gras eten. Leuk om te zien!

We vinden trail naar de waterval snel, en we zijn niet de enige. Het parkeerterrein staat vol met auto's, maar waarschijnlijk doet een deel van de bezoekers een andere hike. Wij doen de hike naar de waterval, na een niet al te lange trail maar wel door mooie natuur, komen we aan bij de waterval; die niet zo hoog is als verwacht, maar wel prachtige plaatjes oplevert. Ook valt ons op dat er al veel bomen in herfstkleuren te bewonderen zijn; dat ziet er prachtig uit zo met die kleurschakeringen!

Nadat we terug zijn gelopen naar de auto, en even wat gegeten en gedronken hebben, gaan we weer verder met het vervolg van onze route. Het hoofddoel van vandaag is de 81 mijl lange route US 34 rijden. Deze loopt dwars door de Rockie Mountains en is volgens velen de mooiste weg (met omgeving) in Amerika.

Dat willen wij niet missen en met eigen ogen aanschouwen. De route is inderdaad prachtig en heel afwisselend, van vlak tot door de bergen, veel variatie in de natuur om ons heen. We nemen er echt de tijd voor, en we zien wel hoe laat we er klaar mee zijn. We stoppen onderweg diverse keren bij mooie uitkijkpunten, om hier en daar foto's te maken, van de natuur en van het wildlife om ons heen. Zo zagen we mini eekhoorns, elk, reeën, en een moose.

We reden weer verder, en op een gegeven moment rijden we zo hoog dat het lijkt alsof je op het dak van de wereld rijdt. Ver boven de bomengrens, kom je uit in een soort Tundra vlakte. Voor je daar bent gaat het een mijl of 6 super stijl omhoog, en dat was niet mijn favoriete stuk; erg stijl en geen vangrail of iets anders langs de kant, en gelijk naast de weg een afgrond; dat was sturen met klamme handjes, maar zeker de moeite waard want wat is het super mooi hier. En gelukkig passen alle bestuurders zich ook aan qua snelheid; men is hier niet om doorheen te jakkeren, maar om te bekijken en genieten.

Bij de Tundra is een trail "Tundra Nature of the world trail" van 1600 meter, maar heen gaat het wel superstijl omhoog. Daarnaast is het inmiddels nog maar 41 graden Fahrenheit (5 graden celsius) maar door de straffe wind voelt het als -8 celcius. Gelukkig hebben we de vestjes mee, maar dan nog is het koud, maar zeker de moeite waard! De overlook over de Rockies is overweldigend, en onderweg ook nog mooie dieren gezien; zo waren er diverse berg marmotten, die zo te zien genoeg te eten hebben, want de meeste zijn modder vet. Wat ook mooi is om te zien is de schaduw die de eerste wolken over de bergen legt; dat geeft een prachtig effect! Wat een gaaf gevoel om op 12182 ft (3713 meter) hoogte te staan en te genieten van dit prachtige uitzicht.

Na de Tundra trail, weer verder gereden, via vaak bochtige weggetjes, door Paulien steevast aangeduid met een wiebelie wobbelie weggetjes, waarmee bedoelt wordt dat er veel bochtjes links en rechtsom zijn, en volop genoten van al het moois wat deze gigantische bergketen te bieden heeft; van eeuwige? sneeuw, kabbelende beekjes tot prachtige vergezichten; het maakt deze autorit tot een zeer speciale autorit. en het is inderdaad waar wat ze zeggen, de U.S. 34 is één van de mooiste wegen van de U.S.A. ook is de weg goed tot zeer goed onderhouden; overal ligt goed asfalt, dus comfortabel om te berijden.

Nadat we uit het park komen, komen we in het gezellige plaatsje Loveland aan, waar Paulien een Christmas shop spot, dus we moeten natuurlijk even stoppen om hier naar binnen te gaan. Het is een super mooie winkel, maar helaas hebben ze niet wat wij zoeken, dus we gaan snel weer verder. Na een paar mijl rijden blijkt dat Loveland een supergrote stad is; dat hadden we helemaal niet verwacht. Grappig is dat; wij dachten aan een dorp met 1 trading post; is het een stad ter grootte van bijvoorbeeld Hilversum. 

Na Loveland moeten we nog een behoorlijk stuk rijden richting Casper, dus we besluiten om vandaag makkelijk te eten; we nemen een broodje in de auto en rijden door, want het is inmiddels ook al weer na 17.00 uur, en met een rit van 3 uur en 20 minuten voor de boeg, willen we eigenlijk geen tijd verspillen.

Na de drukte van de grote stad, wordt de snelweg al snel goed berijdbaar, en gelukkig mogen we op deze weg voor het eerst 80 miles rijden deze vakantie; dat schiet tenminste een beetje op.

We zien ca. 30 km rechts van ons de eerste regenbuien vallen; dat was ook voorspeld, maar het is dan ook mooi als de voorspelling uitkomt. We hebben tot nu toe steeds super mazzel met het weer gehad!

Nadat de zon is ondergegaan moeten we nog 40 mijl rijden in de schemering en het donker, maar de navigatie functioneert prima, dus moe maar voldaan komen we bij ons hotel van vannacht aan.

We hebben vanaf vanmorgen 08.10 uur tot vanavond 08.15 uur gereisd, dus we zijn nu wel moe. Na het inchecken eerst nog de foto's geüpload en deze blog geschreven, voordat we lekker gaan slapen, en genieten van de rust hier. 

Morgen doen we een dagje rustig aan, we rijden alleen op ons gemak naar Cody, en gaan verder relaxen, want overmorgen staat er ook weer een lange dag door Yellowstone N.P. op het programma. Morgen dus geen reisverslag; overmorgen kunnen jullie de nieuwe blog verwachten. Voor nu groetjes Floris & Paulien