Dag 10; Te Anau - Owaka; dag van de watervallen

Vandaag gaan we bijtijds op, want we hebben een lange rit helemaal naar het zuiden op het programma staan.

We willen vandaag om 08.00 uur vertrekken om de lange rit en het drukke programma van vandaag te kunnen doen.

Na een ontbijtje is het alles inpakken en weer inladen in de auto, maar we zijn inmiddels een geoliede machine dat nu superrap! Daardoor zitten we om de tijd die we wilden in de auto op weg naar een "groot avontuur" zoals Paulien dat altijd zo mooi zegt. De eerste 20 kilometer van vandaag gaan nog door heuvelachtig en bergachtig gebied, daarna worden het boeren land wegen ( ik wilde eigenlijk platte land wegen typen, maar plat is het zeker niet, want het is ook hier heuvelachtiger dan op sommige plekken in Limburg). We hebben vandaag een lange rit voor de boeg, maar sneller als 100 km per uur halen we niet, en vaak zelfs dat niet. Dat komt omdat Nieuw Zeeland hele goede wegen heeft, maar onnoemelijk veel bochten, die je vaak maar met 65, 55, 45, 35 of 25 km per uur mag nemen afhankelijk van de scherpte van de bocht en de gradatie van daling in die bocht. 

Na ongeveer een uurtje zien we een bergkam met een mooie wolkenpartij erbij, en als ik stop langs de kant van de weg, zie ik in mijn spiegel een kenmerkende rij bomen aan de horizon, waarvan ik in mijn spiegel al zie dat dit een hele mooie foto zou kunnen worden, dus die hebben we geprobeerd te maken. We rijden vervolgens verder richting invercargill, met het idee om daar koffie te gaan drinken. Dat was een leuk idee, maar werkte niet echt, want waar wij ook reden in deze toch best wel grote plaats, geen horeca te vinden. Wel veel industrie, maar dus geen koffie. We spreken af om bij de eerste de beste koffietent die we onderweg tegenkomen dan alsnog een bak koffie te gaan scoren, en meteen ook een sanitaire stop te maken.

Na een half uur zien we een bordje met een kop koffie er op, na 400 meter rechts, dus wij dat gedaan; komen we terecht op een onverharde weg die je over moest om bij deze locatie te komen. Het was ondanks dat een prachtige locatie, maar hij bleek gesloten op zaterdag. Niet getreurd, na een kort praatje met de eigenaar is hij bereid om speciaal voor ons een bak koffie te zetten, en voor Paulien een warme chocomel; Er bestaan dus echt super aardige mensen! Hij onderbrak zijn werk in de tuin om ons te voorzien van drinken! Gelukkig mochten we ook gebruik maken van zijn toilet, dus we kunnen na deze pitsstop onze weg vervolgen.

We willen eerst naar Porpoise bay, want daar is kans dat je pinguïns en dolfijnen kan spotten. We rijden, rijden, rijden en rijden, maar we komen er niet, we zitten aan de andere kant van de langgerekte baai, en geraken maar niet aan de overkant om ons doel te bereiken. Onze gps heeft er ook moeite mee, want nadat hij ons eerst ruim 75 kilometer heeft laten omrijden in een rondje, zijn we weer terug op de plek waar we begonnen.... Achteraf blijkt dat de GPS hier niet top werkt, we zijn hier niet voor niets op "het einde van de wereld" zoals ze het hier noemen. We besluiten in een klein gehucht naar een taverne te gaan om wat lunch te scoren. Paulien krijgt een tosti waar je met 3 man van kan eten. Tijdens de lunch besluiten we dat het jammer is van porpoise bay, maar er staan vandaag ook nog een aantal watervallen en wandelingen daarheen op het programma, dus we besluiten door te rijden naar de volgende locatie. We zetten koers naar Mc Lean falls, waar we om 14.00 uur aankomen. De wandeling erheen is 20 minuten heen en 20 minuten terug, door een prachtig bos, het meeste met diverse soorten varens, en het is een goed aangelegd pad, al is het wel veel klimmen en dalen, maar daar krijgen we wel de beloning voor; de Mc Lean Falls levert een prachtig plaatje op! Na de nodige foto's en video's gemaakt te hebben snel door naar de volgende waterval: Matai Falls. Deze is te bereiken na een wandeling van een kwartier, ook weer door een bos. En weer mooie plaatjes, wel weer anders dan de vorige waterval. Als kadotje krijgen we bij deze waterval ook nog een extra waterval, die niet op onze planning stond, en die maar 3 minuten verder ligt als de Matai waterval. Tot slot lopen we ook nog naar de even verderop gelegen Purakaunui falls waar we onderweg steeds de zelfde toeristen tegen komen en eenmaal bij de waterval ook nog 2 andere Nederlandse stellen.

Na de lange autorit en al die wandelingen naar watervallen zijn we het zat, en als we weg willen rijden stuurt GPS ons terug het bos in; we staan bij een bordje dat Owaka op 15 km afstand ligt ( en dit klopt ook met ons gevoel); de GPS wil ons terug sturen voor een rit van 289 km :-( 

We besluiten de GPS te laten voor wat het is en gewoon op de ouderwetse manier via borden en landkaart te navigeren naar onze bestemming van vandaag. We hebben het bij het juiste eind. Dus we vinden redelijk snel het plaatsje, en ook de supermarkt is snel gevonden. NA de boodschappen ook nog even een geocache gelogd, om vervolgens op zoek te gaan naar ons motel. Dat was snel gevonden, en heeft dezelfde sfeer en uitstraling als het vorige motel; van alle gemakken voorzien maar wel gedateerd. De gastvrouw is super vriendelijk en verblijd ons met huisgemaakte muffins en verse melk. 

We zitten nog even te praten en beseffen ons dat we vandaag een week op het Zuidereiland zijn, en dat we al zoveel hebben mogen meemaken en zien, en dat we ook zo boffen met het weer; we lopen alle dagen in korte broek, en de koperen ploert aan de hemel doet elke dag zijn best! Hoe gaaf is dat!

Om 18 uur besloot ik nog even een tukkie te doen, voordat ik het reisverslag ging maken en ging eten, want vanavond gaan we nog een poging doen om de Aurora Australis te zien, en ook te fotograferen als dat lukt.

Morgen rijden we verder naar Dunedin.