Dag 11; Owaka - Dunedin

Gisteren avond na het verslag schrijven ben ik diverse keren naar buiten gegaan, maar helaas ik had geen geluk met het spotten van de Aurora Australis. Wel zag ik genoeg mooie sterren, dus geprobeerd daar wat foto's van te maken, en dat is zowaar nog gelukt ook.

Na het sterren spotten was ik het zat dus snel m'n biertje opgedronken en toen lekker gaan slapen.

Vandaag besloten we om uit te slapen, maar toen waren we alsnog om 07.30 uur wakker. Na een verwikkende douche besloot ik even naar de supermarkt te rijden om even een toastbrood te kopen. Ik was verrast dat toen ik daar kwam om kwart voor acht, dat er al 5 andere klanten waren, en dat ze zelfs vers afgebakken croissants hadden, en dat voor zo'n klein dorpje als Owaka.

We hadden dus een luxe ontbijtje met croissants en er waren ook vers gebakken abrikozen muffins van de motel eigenaresse. Toen het ontbijt klaar was, gingen we inpakken en de auto inladen. Dat liep weer gesmeerd dus we reden om 09.00 uur weg naar onze bestemming van vandaag: Dunedin!

Na 5 minuten rijden kwamen we de eerste stop al tegen; Tunnel Hill bleek vlak bij ons logeeradres te liggen. Tunnel Hill is een oude spoorlijntunnel die niet meer in gebruik is maar die wel mooie foto's geeft als het goed is. Het is een wandeling van een paar minuten, dus we zijn er snel. We maken wat foto's en lopen daarna weer terug naar de auto. 

De rit van vandaag is niet superlang, waardoor we in Dunedin veel tijd hebben om dingen te bezichtigen. Zo staat onder meer het station van Dunedin op het programma. In deze stad is parkeren een dingetje, dus we besluiten te parkeren bij de plaatselijke grote supermarkt, om vandaar uit het station te bezoeken; we moeten daarvoor wel even een boodschap doen bij deze super, want dan mag je er 90 minuten staan. Er wordt super streng gecontroleerd, er lopen 4 bewakers op het parkeerterrein, en ze zetten een gekleurde krijtstreep op je achterband, zodat ze weten hoe laat je er was. We doen eerst de boodschap, leggen die in de auto en sneaken dan van het parkeerterrein af het centrum in. Helaas staat het station in de steigers, maar zitten er wel geprinte doeken op zodat je kan zien wat er te zien zou moeten zijn als de steigers er niet stonden. Jammer maar het is niet anders. Onderweg scoor ik een cappuccino, en maken we nog wat foto's van andere mooie gebouwen in de stad. 

We besluiten bijtijds terug te keren en door te rijden naar onze volgende bestemming in Dunedin: Baldwin street; volgens de verhalen de steilste straat op de wereld. We zijn er geweest, hebben er wat foto's genomen, en ja het is een steile straat, maar of het de steilste straat op de wereld is dat betwijfelen we.

Snel door naar de volgende bestemming: Lanarch Castle; Dat ligt op een kilometer of 17 buiten de stad, in de heuvels rondom Dunedin. De rit erheen is prachtig; over kleine slingerweggetjes uitkijkend over de baai; Helemaal goed! We komen aan bij het kasteel, en daar weten ze de toeristen wel uit te kleden: entree NZD39 pp, maar gelukkig kan je ook alleen de tuinen, café en giftshop bezoeken voor NZD 19 pp dus daar gaan we voor.  De tuinen zijn prachtig en ook het kasteel is mooi, dus we schieten allebei mooie plaatjes, voordat we een sanitaire stop maken en wat eten in het kasteel café. Het is overal hetzelfde; ook hier tekort aan (kundig) personeel; alle tafels staan vol met afwas, maar als ze een order hebben weggebracht lopen ze met lege handen terug naar binnen; dat is dus duidelijk geen geschoold of gekwalificeerd personeel; maar ze roepen alleen maar dat ze onderbezet zijn; maar van efficiënt werken hebben ze nog nooit gehoord. 

In de gift shop verkopen ze een crème die verzachtend werkt tegen insectenbeten, dus die heb ik aangeschaft, want de 53 beten van de sandfly jeuken bij mij als een malle, dus ik hoop dat deze crème wat verzachting brengt. Na de giftshop besluiten  we  Nog even een cache te zoeken die vlak buiten de kasteelhekken te vinden moet zijn. De cache is redelijk snel gevonden, maar helaas heeft een grote, blauwe bessen etende vogel daar onze auto uit gezocht om van een meter of 5 onze bolide compleet onder te schijten... Wel eens van de term spetterpoep gehoord? Nou dit was er zo 1. Ik kan er nu toch niets aan veranderen dus we besluiten door te rijden naar de volgende bestemming: een pinguïn opvang. Daar komen we via een reeks kleine weggetjes waar campers en grote wagens niet eens kunnen rijden; dus rustig aan en oppassen geblazen! Eenmaal daar aangekomen lopen we eerst naar de prachtige kustlijn. Paulien vraagt ondertussen aan iemand die daar loopt waar de pinguïns zijn; die blijken nog wat verder op de heuvel te zijn, echter ze zijn alleen te bezichtigen per tour, en de tour is pas vanavond. We maken wat mooie plaatjes bij de kustlijn, en plotseling zie ik een hele kleine pinguïn!! de eerste keer lukt 't niet om m te fotograferen, maar de 2e keer dat hij boven komt heb ik 'm wel te pakken op de gevoelige plaat. Hij is denk ik ca 10-12 cm groot, dus het is een kleine maar het is er 1 e nog wel in het wild ook! Hoe leuk is dat.

We hebben genoeg gezien, en besluiten terug te rijden naar de stad, via een prachtige weg langs de kustlijn. Ook dit is weer een prachtige rit. Terug in Dunedin wil Paulien graag nog een Triftshop bezoeken voordat we naar onze B&B toe rijden. Zo gezegd zo gedaan, en toen we daar klaar waren gingen we op zoek naar onze B&B. Onze GPS herkende het huisnummer van het adres niet, dus we voerden een ander nummer in aan dezelfde straat; zo moeilijk kan het toch niet zijn.... dachten we... We komen de laatste 7 kilometer terecht op een onverharde weg waar het ook nog eens gigantisch waait. wat een stofbende, en omdat de GPS het juiste huisnummer niet kan vinden, gaan we de laatste kilometers af op google maps via de telefoon; dat moeten we niet te vaak doen want dan is de bundel zo leeg, maar voor een keertje kan het wel.

Uiteindelijk vinden we het adres, en blijkt het valk aan de State highway 1te liggen; we hadden helemaal die 7 kilometer onverharde weg niet hoeven te rijden.... Maar de beloning is zoet; we hebben vandaag de beschikking over een complete B&B die nog groter is als ons eigen huis, dus aan ruimte geen gebrek vandaag!

Als we de auto hebben uitgeladen worden we rondgeleid door de B&B eigenaar, die ons kan verstaan want ze is van oorsprong Zuid Afrikaanse. Als alles binnen staat en de auto is geparkeerd dan ga ik die eerst maar eens ontdoen van alle vogelpoep en paarse drab. Als dat klaar is heb ik wel een wijntje verdiend, dus eerst een glas wijn ingeschonken voor ik aan het verslag van vandaag begon. 

Het was een drukke, maar wederom leuke dag, waarin we veel hebben gezien en gedaan. Morgen wacht ons een rit van ca. 260 km naar Twizel, en onderweg hebben we ook weer een aantal activiteiten op de agenda staan. Dus ik zou zeggen: tot morgen!

Groetjes Floris en Paulien